Η ιστορία του Karate do
Τα πρώτα δείγματα των πολεμικών τεχνών προέρχονται από την Αίγυπτο και την Μεσοποταμία περί το 2.000 π.χ. που επιδεικνύουν εκλεπτυσμένη τεχνική πολεμικής τέχνης πάνω σε τοιχογραφίες. Μέχρι το 1.500 π.χ. οι πολεμικές τέχνες είχαν διαδοθεί σε ολόκληρη τη γη από την Κίνα μέχρι την Ελλάδα. Το γεγονός ότι τα διάφορα αρχαιοελληνικά ευρήματα, παριστάνουν σκηνές πάλης, αποδεικνύει κάλλιστα τον παραπάνω ισχυρισμό.
Το Karate Do είναι μια άοπλη παραδοσιακή πολεμική τέχνη της Ιαπωνίας, που χρησιμοποιεί όλα τα μέρη του σώματος με αποτελεσματικότητα σαν ισχυρά όπλα. Είναι μια μορφή αυτοάμυνας με αμυντικές και επιθετικές τεχνικές χεριών και ποδιών, σε μεγάλη ποικιλία συνδυασμών που καταρίπτουν τον αντίπαλο.
Έχει τις ρίζες του τον 6ο μ.χ. αιώνα με την έλευση του Ινδού βουδιστή μοναχού Bodidharma στην Κίνα, κατά την εγκαταστασή του στο μοναστήρι των Shaolin. O Βοdidharma (Da mo για τους Κινέζους και Daruma για τους Ιαπώνες), εισήγαγε μαζί με τον Βουδισμό και το Indian Kempo, ένα σύστημα για την άθληση του σώματος και την αυτοάμυνα, το οποίο εν συνεχεία ονομάστηκε Chinese Kempo και σταδιακά φιλτραρίστηκε στα νησιά Ryu Kyu, των οποίων μέρος είναι η Okinawa, θέτοντας τις βάσεις για το Ryu Kyu Karate.
Σ’ αυτή την αρχική περίοδο υπήρχαν τρία ξεχωριστά στυλ πολεμικών τεχνών στην Okinawa. Το Shuri-te, το Naha-te και το Tomari-te, τα οποία είχαν πάρει τις ονομασίες τους από τις αντίστοιχες περιοχές. Τα συγκεκριμένα συστήματα που αναπτύχθηκαν στην Okinawa, είναι απόρροια του πολιτικού καθεστώτος της περιοχής και ενός διατάγματος της εποχής του 1600 μ.χ. που απαγόρευε στους κατοίκους της περιοχής να κυκλοφορούν οπλισμένοι. Αυτό ώθησε τους ανθρώπους να συμπληρώσουν τις άοπλες μαχητικές μεθόδους με την χρήση των καθημερινών τους εργαλείων (δρεπάνι, κουπί, κοντάρι, κλπ) ως όπλων.
Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν συγκεκριμένα στυλ, ονόματα, βαθμοί και ζώνες, όπως είναι γνωστά σήμερα και έτσι οι διάφορες σχολές έπαιρναν τις ονομασίες τους από τις μεθόδους διδασκαλίας, τις περιοχές και τα ονόματα των δασκάλων. Παρ΄όλο που η Okinawa ήταν μέρος της Ιαπωνίας, η ιστορία της και η μακρινή της τοποθεσία είχε σαν αποτέλεσμα οι κατοικοί της να αντιμετωπίζονται από τους Ιάπωνες σαν επαρχιώτες.
Την δεκαετία του 1920 πολλοί δάσκαλοι του Karate Do ήρθαν στην Ιαπωνία, με γνωστότερους τον Gichin Funakoshi ιδρυτή του Shotokan, τον Kenwa Mabuni ιδρυτή του Shito Ryu και τον Chojun Miyagi ιδρυτή του Goju Ryu, με σκοπό να διαδώσουν την τέχνη. Αυτοί ήταν οι πατέρες του σύγχρονου Καράτε.
Ως τα τέλη του 1930 η εξάσκηση του Karate Do έδινε έμφαση μόνο στα Kata και στις εφαρμογές τους, ενώ η μορφή του Kumite όπως εξασκείται σήμερα επηρεάστηκε από άλλες Ιαπωνικές πολεμικές τέχνες, όπως το Judo και το Kendo. O Jigoro Kano ιδρυτής του Judo ήταν αυτός που δημιούργησε το σύγχρονο σύστημα ζωνών κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου.
Στα τέλη του 1950 δημιουργήθηκε πρωτάθλημα με την μοντέρνα εκδοχή του Καράτε, κάτι που δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό των δασκάλων της Okinawa, το να διαγωνίζονται μεταξύ τους κάτω από κανόνες, γιατί πίστευαν πως οι τεχνικές του Καράτε ήταν τόσο θανατηφόρες που θα ήταν αδύνατο να σταθούν σε ένα πρωτάθλημα.
Η ονομασία Karate Do επηρεάστηκε από το τάγμα των Ιαπώνων βουδιστών Ζεν και σημαίνει Kara=άδειο, Te=χέρι και Do=δρόμος, πορεία. Έτσι Karate Do σημαίνει "Ο δρόμος του άδειου χεριού", μια πολεμική τέχνη που μέσω αυστηρής πειθάρχησης του μυαλού και του σώματος, επίπονης προπόνησης καθώς και πνευματικής άσκησης, έχει σαν υπέρτατο σκοπό την τελειοποίηση του χαρακτήρα, αντίθετα με αυτό που νομίζουν πολλοί πως η νίκη σε έναν αγώνα αποτελεί την μεγαλύτερη επιτυχία.
Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Kαράτε ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα διεξήχθει στο Τόκιο το 1970 με την συμμετοχή 33 χωρών. Το 1985 η Δ.Ο.Ε. (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή) αναγνωρίζει επίσημα το αγωνιστικό Καράτε.
Στην Ελλάδα το Καράτε άρχισε να διδάσκεται στις αρχές του 1970 και η ανοδός του υπήρξε ραγδαία. Τον Σεπτέμβριο του 1986 ιδρύθηκε η Ε.Ο.Ε.Κ (Ελληνική Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Καράτε) και το 1990 αναγνωρίζεται με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού ως η μόνη επίσημη φίλαθλη αθλητική ομοσπονδία του χώρου. Το 1999 μετονομάστηκε σε ΕΛ.Ο.Κ (Ελληνική Ομοσπονδία Καράτε).
Η Ελληνική Εθνική Ομάδα συμμετέχει σε Μεσογειακά, Πανευρωπαικά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, έχοντας αποσπάσει διεθνής επιτυχίες γεγονός που δηλώνει το υψηλό επίπεδο του Καράτε στη χώρα μας σήμερα.
Τα πρώτα δείγματα των πολεμικών τεχνών προέρχονται από την Αίγυπτο και την Μεσοποταμία περί το 2.000 π.χ. που επιδεικνύουν εκλεπτυσμένη τεχνική πολεμικής τέχνης πάνω σε τοιχογραφίες. Μέχρι το 1.500 π.χ. οι πολεμικές τέχνες είχαν διαδοθεί σε ολόκληρη τη γη από την Κίνα μέχρι την Ελλάδα. Το γεγονός ότι τα διάφορα αρχαιοελληνικά ευρήματα, παριστάνουν σκηνές πάλης, αποδεικνύει κάλλιστα τον παραπάνω ισχυρισμό.
Το Karate Do είναι μια άοπλη παραδοσιακή πολεμική τέχνη της Ιαπωνίας, που χρησιμοποιεί όλα τα μέρη του σώματος με αποτελεσματικότητα σαν ισχυρά όπλα. Είναι μια μορφή αυτοάμυνας με αμυντικές και επιθετικές τεχνικές χεριών και ποδιών, σε μεγάλη ποικιλία συνδυασμών που καταρίπτουν τον αντίπαλο.
Έχει τις ρίζες του τον 6ο μ.χ. αιώνα με την έλευση του Ινδού βουδιστή μοναχού Bodidharma στην Κίνα, κατά την εγκαταστασή του στο μοναστήρι των Shaolin. O Βοdidharma (Da mo για τους Κινέζους και Daruma για τους Ιαπώνες), εισήγαγε μαζί με τον Βουδισμό και το Indian Kempo, ένα σύστημα για την άθληση του σώματος και την αυτοάμυνα, το οποίο εν συνεχεία ονομάστηκε Chinese Kempo και σταδιακά φιλτραρίστηκε στα νησιά Ryu Kyu, των οποίων μέρος είναι η Okinawa, θέτοντας τις βάσεις για το Ryu Kyu Karate.
Σ’ αυτή την αρχική περίοδο υπήρχαν τρία ξεχωριστά στυλ πολεμικών τεχνών στην Okinawa. Το Shuri-te, το Naha-te και το Tomari-te, τα οποία είχαν πάρει τις ονομασίες τους από τις αντίστοιχες περιοχές. Τα συγκεκριμένα συστήματα που αναπτύχθηκαν στην Okinawa, είναι απόρροια του πολιτικού καθεστώτος της περιοχής και ενός διατάγματος της εποχής του 1600 μ.χ. που απαγόρευε στους κατοίκους της περιοχής να κυκλοφορούν οπλισμένοι. Αυτό ώθησε τους ανθρώπους να συμπληρώσουν τις άοπλες μαχητικές μεθόδους με την χρήση των καθημερινών τους εργαλείων (δρεπάνι, κουπί, κοντάρι, κλπ) ως όπλων.
Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν συγκεκριμένα στυλ, ονόματα, βαθμοί και ζώνες, όπως είναι γνωστά σήμερα και έτσι οι διάφορες σχολές έπαιρναν τις ονομασίες τους από τις μεθόδους διδασκαλίας, τις περιοχές και τα ονόματα των δασκάλων. Παρ΄όλο που η Okinawa ήταν μέρος της Ιαπωνίας, η ιστορία της και η μακρινή της τοποθεσία είχε σαν αποτέλεσμα οι κατοικοί της να αντιμετωπίζονται από τους Ιάπωνες σαν επαρχιώτες.
Την δεκαετία του 1920 πολλοί δάσκαλοι του Karate Do ήρθαν στην Ιαπωνία, με γνωστότερους τον Gichin Funakoshi ιδρυτή του Shotokan, τον Kenwa Mabuni ιδρυτή του Shito Ryu και τον Chojun Miyagi ιδρυτή του Goju Ryu, με σκοπό να διαδώσουν την τέχνη. Αυτοί ήταν οι πατέρες του σύγχρονου Καράτε.
Ως τα τέλη του 1930 η εξάσκηση του Karate Do έδινε έμφαση μόνο στα Kata και στις εφαρμογές τους, ενώ η μορφή του Kumite όπως εξασκείται σήμερα επηρεάστηκε από άλλες Ιαπωνικές πολεμικές τέχνες, όπως το Judo και το Kendo. O Jigoro Kano ιδρυτής του Judo ήταν αυτός που δημιούργησε το σύγχρονο σύστημα ζωνών κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου.
Στα τέλη του 1950 δημιουργήθηκε πρωτάθλημα με την μοντέρνα εκδοχή του Καράτε, κάτι που δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό των δασκάλων της Okinawa, το να διαγωνίζονται μεταξύ τους κάτω από κανόνες, γιατί πίστευαν πως οι τεχνικές του Καράτε ήταν τόσο θανατηφόρες που θα ήταν αδύνατο να σταθούν σε ένα πρωτάθλημα.
Η ονομασία Karate Do επηρεάστηκε από το τάγμα των Ιαπώνων βουδιστών Ζεν και σημαίνει Kara=άδειο, Te=χέρι και Do=δρόμος, πορεία. Έτσι Karate Do σημαίνει "Ο δρόμος του άδειου χεριού", μια πολεμική τέχνη που μέσω αυστηρής πειθάρχησης του μυαλού και του σώματος, επίπονης προπόνησης καθώς και πνευματικής άσκησης, έχει σαν υπέρτατο σκοπό την τελειοποίηση του χαρακτήρα, αντίθετα με αυτό που νομίζουν πολλοί πως η νίκη σε έναν αγώνα αποτελεί την μεγαλύτερη επιτυχία.
Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Kαράτε ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα διεξήχθει στο Τόκιο το 1970 με την συμμετοχή 33 χωρών. Το 1985 η Δ.Ο.Ε. (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή) αναγνωρίζει επίσημα το αγωνιστικό Καράτε.
Στην Ελλάδα το Καράτε άρχισε να διδάσκεται στις αρχές του 1970 και η ανοδός του υπήρξε ραγδαία. Τον Σεπτέμβριο του 1986 ιδρύθηκε η Ε.Ο.Ε.Κ (Ελληνική Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Καράτε) και το 1990 αναγνωρίζεται με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού ως η μόνη επίσημη φίλαθλη αθλητική ομοσπονδία του χώρου. Το 1999 μετονομάστηκε σε ΕΛ.Ο.Κ (Ελληνική Ομοσπονδία Καράτε).
Η Ελληνική Εθνική Ομάδα συμμετέχει σε Μεσογειακά, Πανευρωπαικά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, έχοντας αποσπάσει διεθνής επιτυχίες γεγονός που δηλώνει το υψηλό επίπεδο του Καράτε στη χώρα μας σήμερα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου